od Xany

[...] Siedziałam skulona na parapecie. Ramionami objęłam kolana. Wpatrywałam się w krajobraz za oknem. Uśmiechnęłam się delikatnie. Do moich uszu doszło pukanie do drzwi. Odwróciłam głowę w tamtą stronę. Do środka wszedł jeden ze strażników. Przyjrzałam mu się uważnie. Był barczystym, dobrze zbudowanym szatynem. Nie mógł mieć więcej niż 25 lat.
- Czego chcesz? - warknęłam, przez co uśmiechnął się chamsko podchodząc bliżej mnie.
- Pokaż ci*kę, a ci powiem. - nawinął kasztanowy lok na palec.
- Czyżby mały ci tykał? - kiwnął głową. - Wybacz, ale nie spełnię twych pragnień. Nie jestem dziwką! - krzyknęłam, gwałtownie zeskakując z parapetu. Chciałam odejść, ale złapał mnie za przegub i przyciągnął do siebie. Wpadłam w silne ramiona. Stykaliśmy się ciałami. Jedną ręką przytrzymywał mnie w pasie, a drugą za ramię. Na karku poczułam szybki oddech.
- Puść mnie, albo uderzę tam gdzie nie powinnam. - ostrzegłam.
- Zrobiłabyś to? - zaśmiał się gardłowo. Dłoń zsunął na pośladek i ścisnął.
- Dość! - krzyknęłam i stanęłam mu boleśnie na nodze. Syknął i rozluźnił uścisk. Wyplątałam się z żelaznych objęć. Odwróciłam się w stronę strażnika i zdzieliłam go w twarz. Uśmiechnął się perfidnie.
- Nie jesteś taki sprawny, jak kiedyś. - zauważyłam. Złapał mój podbródek chcąc, bym na niego spojrzała.
- Chcesz się przekonać? Zdejmij suknie, a sama zobaczysz na co mnie stać. - uniosłam rękę, lecz on był szybszy. Złapał obydwa nadgarstki i pchnął na łoże. Próbowałam się wyrwać, ale był za silny. Wilgotne wargi poczułam na ustach, szyi i dekolcie, przez co dostałam dreszczy. Dłoń wsunął za materiał majtek. Chciał je zdjąć, ale czyjaś silna ręką ściągnęła go ze mnie. Usiadłam podciągając kolana pod brodę. Kątem oka spojrzałam na przybyszów. Byli to trzej inni strażnicy i naukowiec, stojący z uniesioną ręką nad moim niedoszłym gwałcicielem.
- Mówiłem ci, abyś nie mieszał się z obcą krwią, kretynie. - naukowiec zdzielił go mocno w ucho. - Jesteś jej strażnikiem, a nie kochankiem! - warknął do niego. Tamten nic się nie odezwał - A wy - zwrócił się do pozostałych. - Wywleczcie ją z łóżka.
Strażnicy podeszli do mnie, chwytając mocno pod ramiona.
- Czyżbyś się bał stawić mi czoło osobiście, że bierzesz ze sobą, aż trzech? - rzuciłam z pogardą.
- Nie bądź taka pewna siebie. - kucnął przede mną, wyjmując strzykawkę z kieszeni. - Potrzebna mi twoja boska krew.
Splunęłam mu w twarz.
- Wal się! - warknęłam.
- Nie chcesz po dobroci? - wytarł rękawem twarz. - Zatem, jak chcesz. Przytrzymajcie ją, chłopcy.
Złapali mnie brutalnie za ramiona i talię. Próbowałam się wyrwać, ale nic z tego. Na ramieniu poczułam ból przeszywający ciało. Czułam wbijającą się igłę w żyłę. Krzyknęłam z bólu. Puścili mnie. Opadłam z hukiem na posadzkę.
- Miłych snów, Xano. - wyszli.
Podparłam się łokciem stojącego niedaleko stolika. Wstałam i rzuciłam się na łóżko cicho szlochając.
(..) Szłam wolno korytarzem w stronę dworu. Przez cały czas zastanawiałam się nad wczorajszym wieczorem. Co tych durniów skłoniło do pobrania mojej krwi? Co ich podkusiło? Może mają plany względem mnie? Te i inne pytania zadawałam sobie nie otrzymując odpowiedzi. W zamyślenia wyrwał mnie czyjś głos.

(ktoś dokończy?)